Doofblind skydiven bij City Skydive in Utrecht (met foto’s)

0
93
Donkerblauw blokje

Jaren geleden las ik eens ergens op internet een aankondiging van een indoor skydive evenement voor mensen in een rolstoel. Het leek me ontzettend gaaf om daaraan mee te doen. Ik had alleen één probleempje; ik zit niet in een rolstoel. Dat ging dus aan mijn neus voorbij. Onlangs leerde ik de website Gezellige Uitjes (GZUIT) van Albert kennen. Hij organiseert uitjes voor blinde en slechtziende mensen, die niet alleen gezellig, maar vaak ook avontuurlijk zijn. Toen ik op zijn website las dat tips altijd welkom zijn, besloot ik hem te mailen en te attenderen op het bestaan van indoor skydiven. Albert reageerde enthousiast en ging gelijk aan de slag. Hij zette binnen een mum van tijd een fantastische dag in elkaar waar mensen zich voor op konden geven. En op vrijdag 31 oktober was het dan zover. City Skydive in Utrecht zette zijn deuren voor ons open.

Het indoor skydiven gebeurt in een cilindervormige ruimte, een soort windturbine waarin een enorm krachtige luchtstroom vanuit de vloer omhoog wordt geblazen. Daar kun je vervolgens op vliegen. Het geeft het effect van een vrije val, zonder dat je uit een vliegtuig hoeft te springen.

We worden hartelijk verwelkomd door organisator Albert en de medewerkers van City Skydive. in de ochtend was er al een groep van tien blinde en slechtziende mensen geweest en nu zijn wij aan de beurt. We ontvangen vliegpakken, oordopjes, een veiligheidsbril, een haarnetje voor de hygiene en een helm. Maar voordat we de oordopjes indoen, krijgen we eerst een briefing met uitleg. Een medewerker vertelt ons hoe we de turbine in en uit komen en hoe we ons lichaam tijdens het vliegen moeten houden. Het valt me op hoe geduldig en vriendelijk de medewerkers met ons omgaan. Het feit dat we niets zien, is geen probleem voor ze. Alles wat los aan mijn lichaam zit moet af. Mijn trouwring en kettinkje, maar natuurlijk ook mijn twee Cochleaire Implantaten (CI’s). Dan is het zover. In twee groepjes van vijf worden we naar de windturbine geleid. Bij de ingang staat een bankje. Hier wachten we op onze beurt.

We mogen maar liefst drie flights maken van steeds een minuut. Bij de ingang, een soort deurpost zonder deur, staat een instructeur en in de ruimte zelf ook. Als ik aan de beurt ben, spreid ik in de deurpost mijn armen en benen en laat ik me voorover vallen. De wind is zo krachtig dat hij me gelijk opvangt.

Ik ben overdonderd. De luchtstroom stoot zich met een enorme kracht mijn neus en mond binnen. Daar ben ik niet op voorbereid. Ik weet even letterlijk niet meer hoe ik moet ademhalen! Daarnaast ben ik niet alleen doof en blind, maar zijn ook mijn beide evenwichtsorganen kapot. Hierdoor raak ik onmiddellijk gedesoriënteerd en draaierig in mijn hoofd. Alsof ik flauw ga vallen zonder flauw te vallen. Ik graai naar de instructeur, probeer hem vast te houden terwijl ik deze totaal overrompelende ervaring probeer te verwerken. Wooooow, hou me vast alsjeblieft! Tussen de flights door kan ik op het bankje even bijkomen als anderen aan de beurt zijn. Ook de tweede keer lukt het me nog niet zo goed en grabbel ik onder het vliegen vooral naar de instructeur om steun te vinden. De twee mannen doen hun uiterste best en helpen me geduldig. Ik ga voor de derde flight. Want ik realiseer me goed: ik ben hier nu. Dit is het momentum en straks is het voorbij. Het is nu of nooit. Ik laat me in de deurpost onder begeleidende handen voorover vallen. Het lukt! Met gespreide armen en benen maak ik een vrije val en laat me drijven op de wind. Ik sluit mijn ogen, haal rustig adem en laat de lichtheid in mijn hoofd voor wat het is. Ik geef me over en vlieg! Wat een ervaring. Zou een zeearend zich zo voelen als hij zich mee laat voeren door een krachtige luchtstroom boven zee? Wat een kick! De adrenaline suist nog lang na in mijn lijf. Ik ben blij en de instructeur in de deurpost ook. High five!

Naderhand praten we onder het genot van een hapje en drankje nog even na met de groep. De sfeer zit er goed in. Iedereen is ontzettend enthousiast. Sommigen vlogen zelfs heel hoog de turbine in. Mijn dank aan Albert voor de organisatie en de vriendelijke en behulpzame medewerkers van City Skydive in Utrecht voor een onvergetelijke ervaring!

Een closeup van het lachende gezicht van Marloes met helm en bril op.
Een closeup van het lachende gezicht van Marloes met helm en bril op.
Marloes vindt het spannend en zit het op het bankje met de handen voor de mond.
Marloes vindt het spannend en zit het op het bankje met de handen voor de mond.
Marloes aan het skydiven in de windtunnel.
Marloes aan het skydiven in de windtunnel.